તું ગઝલની ક્ષણ રૂપે મળતી રહે,
દર્દના કારણ રૂપે મળતી રહે.
શ્વાસમાં ખૂશ્બૂ ભરીને નીકળું,
ને મને તું રણ રૂપે મળતી રહે.
સૌ સંબંધોએ તરછોડ્યો મને,
લાગણી સગપણ રૂપે મળતી રહે.
હું અનાયસે ઉગેલો સૂર્ય છું,
તું મને પ્રાંગણ રૂપે મળતી રહે.
ભીડ પણ ‘બેતાબ’ આ તનહાઈમાં,
એક પ્યારા જણ રૂપે મળતી રહે.
– રિષભ મહેતા ‘બેતાબ’